исследовательский журнал русского языка и литературы
Wed, Oct 17, 2018
[Archive]
Volume 10, Issue 2 (2 2017)
Issledovatel'skiy zhurnal russkogo yazyka i literatury 2017, 10(2): 57-74 |
Back to browse issues page
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Krasilnikova Pavlovna E. The peculiarities of art space worldview in I. S. Shmelev’s novel “The Lord’s Summer”. Issledovatel'skiy zhurnal russkogo yazyka i literatury. 2017; 10 (2) :57-74
URL: http://journaliarll.ir/article-1-117-en.html
URL: http://journaliarll.ir/article-1-117-en.html
Tula State Lev Tolstoy Pedagogical University, Tula, Russia. , ek-tula@yandex.ru
Abstract / Аннотация: (762 Views)
The article looks into the global literary perspective presented in I. S. Shmelev’s novel “The Lord’s Summer” through the author’s special organization of the time scene, the characters’ language or speech system and genre specific features as well. In particular, it is noted that, through spatial reference points the author's system of values is expressed, in which The two worlds, materialistic and spiritually-religious, are simultaneously meaningful. To emphasize the commonality of the two worlds, ascending gradation is used. The space plenum degree is also significant in the work. The renewal motive is realized through the recurrent use of phrases: a new yard”, “a new summer I see” and etc. protagonist’s inner poignancy is represented by the use of verbs of the present time, nominating all sensory organs of the renewed reality. The novel genre cannot be determined precisely. The contamination of genre features is manifested in the compositional structure, the fantastic manner of the narration, and the stylistic diversity of the vocabulary represented in the novel.
Keywords: Art Space Worldview, The Time Scene Text Organization, Genre Originality, Language Structure Of The Work.
ویژگی‌های تصویر ادبی جهان در رمان «سال پروردگار» ای.س. شملیوف یلنا پاولوونا کراسیلنیکووا* دانشیار اسنادشناسی و سبک‌شناسی زبان روسی دانشگاه دولتی تربیت‌معلم لف تالستوی تولا، تولا، روسیه. (تاریخ دریافت: مارس 2017؛ تاریخ پذیرش: ژوئیه 2017) مقاله حاضر به بررسی تصویر ادبی جهان در رمان «سال پروردگار» نوشته «ای.س. شملیوف» براساس تصورات ویژه نویسنده درباره مقوله‌های زمانی و مکانی روایت داستان، نظام زبانی شخصیت‌ها و خصوصیات سبک ادبی می‌پردازد. ازجمله به این مسئله اشاره می‌شود که به‌واسطه شاخص‌های مکانی در رمان، سیستم ارزش‌های نویسنده تبیین می‌گردد؛ در این سیستم، به‌طور هم‌زمان دو جهان از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند: جهان مادی و جهان معنوی-مذهبی. نویسنده با استفاده از نظام دگرگونی تدریجی تصاعدی، بر مشترکات زمینی و آسمانی تأکید می‌کند. میزان پر بودن فضا در این رمان اهمیت بسیار دارد. درون‌مایه تجدید به‌واسطه استفاده از تکرار عباراتی چون: «حیاط جدید» و «سال جدید را می‌بینم» و از این قبیل نمایانده می‌شود. اوج و شدت احساسات تازه شخصیت اصلی اثر، از طریق کاربرد افعال زمان حال بیان می‌شود که بر مشارکت تمام اندام‌های حسی برای درک واقعیت جدید جهان دلالت می‌کنند. نمی‌توان با قاطعیت تمام در مورد نوع سبک این رمان اظهارنظر کرد؛ تلفیق و ترکیب نشانه‌های سبک ادبی، هم در ساختار جریان داستان و هم در شیوه منحصربه‌فرد روایت افسانه‌محور که مختص نویسنده رمان است و نیز در تنوع سبک‌شناختی لایه‌های گفتاری مختلفی که در رمان به‌کاررفته‌اند، ظهور و بروز پیدا می‌کند. واژگان کلیدی: تصویر ادبی جهان، نظام مکانی-زمانی متن، ویژگی‌های سبک اثر، نظام زبانی اثر.
ویژگی‌های تصویر ادبی جهان در رمان «سال پروردگار» ای.س. شملیوف یلنا پاولوونا کراسیلنیکووا* دانشیار اسنادشناسی و سبک‌شناسی زبان روسی دانشگاه دولتی تربیت‌معلم لف تالستوی تولا، تولا، روسیه. (تاریخ دریافت: مارس 2017؛ تاریخ پذیرش: ژوئیه 2017) مقاله حاضر به بررسی تصویر ادبی جهان در رمان «سال پروردگار» نوشته «ای.س. شملیوف» براساس تصورات ویژه نویسنده درباره مقوله‌های زمانی و مکانی روایت داستان، نظام زبانی شخصیت‌ها و خصوصیات سبک ادبی می‌پردازد. ازجمله به این مسئله اشاره می‌شود که به‌واسطه شاخص‌های مکانی در رمان، سیستم ارزش‌های نویسنده تبیین می‌گردد؛ در این سیستم، به‌طور هم‌زمان دو جهان از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند: جهان مادی و جهان معنوی-مذهبی. نویسنده با استفاده از نظام دگرگونی تدریجی تصاعدی، بر مشترکات زمینی و آسمانی تأکید می‌کند. میزان پر بودن فضا در این رمان اهمیت بسیار دارد. درون‌مایه تجدید به‌واسطه استفاده از تکرار عباراتی چون: «حیاط جدید» و «سال جدید را می‌بینم» و از این قبیل نمایانده می‌شود. اوج و شدت احساسات تازه شخصیت اصلی اثر، از طریق کاربرد افعال زمان حال بیان می‌شود که بر مشارکت تمام اندام‌های حسی برای درک واقعیت جدید جهان دلالت می‌کنند. نمی‌توان با قاطعیت تمام در مورد نوع سبک این رمان اظهارنظر کرد؛ تلفیق و ترکیب نشانه‌های سبک ادبی، هم در ساختار جریان داستان و هم در شیوه منحصربه‌فرد روایت افسانه‌محور که مختص نویسنده رمان است و نیز در تنوع سبک‌شناختی لایه‌های گفتاری مختلفی که در رمان به‌کاررفته‌اند، ظهور و بروز پیدا می‌کند. واژگان کلیدی: تصویر ادبی جهان، نظام مکانی-زمانی متن، ویژگی‌های سبک اثر، نظام زبانی اثر.
Send email to the article author
